27 december
Lappendeken

Lief dagboek,

Zo de Kerst is weer voorbij. Al vond ik het dit jaar heerlijke kerstdagen. Eerste kerstdag hadden we op verzoek van mijn jongens een pyjama dag en brachten we de dag lekker relaxed door met rustig aan doen, films kijken, buiten spelen en lekkere hapjes. Geen moeilijk kerstdiner en we hoefden nergens naar toe. Mijn ouders kwamen nog even aan waaien, gezellig en lekker rustig.

Tweede kerstdag zaten we al vroeg aan het ontbijt want Ezra en Stene gingen naar hun vader om daar Kerst te vieren en Lola brachten we naar haar moeder in Leeuwarden om daar Kerst te vieren. Vanuit Leeuwarden reden we langs Jeroen zijn ouders in Wolvega (aten daar patat) en belandden we uiteindelijk in Ezinge voor een bezoek aan de Allersmaborg, de kerk en het Wierdenlandmuseum. Na twee goede Nederlandse films doken we moe maar tevreden in bed en keken we terug op een rustige kerst met veel warmte en liefde van elkaar en met elkaar.

Vandaag ging Ezra bij opa & oma logeren. Ik had hem er zojuist heen gebracht en wij zaten net te lunchen toen de bel ging. Voor de deur stond een mevrouw met een plastic tas. Ik zag al dat er brei-werk in de tas zat.  De mevrouw (Anjo uit mijn eigen straat) kwam iets brengen voor het project 'Breien voor Groningen'. Ze had een flyer in de deur gekregen (het flyeren in mijn eigen straat heeft al een paar lapjes opgeleverd) en wist ineens wat ze met een oude deken moest die al een tijd in de schuur stond. Deze deken bestaande uit allemaal kleine lapjes, ook wel lappendeken genoemd, had ze samen met vriendinnen gemaakt toen ze ging studeren. De deken had jaren op de bank gelegen. Maar was nu al weer een tijdje niet passend bij het interieur. Maar ja zoiets doe je niet zomaar weg. Dus het stond daar maar in de schuur. Gelukkig kwam de flyer in de deur en wist Anjo wat ze met de lappendeken wilde. Er zaten wel wat gehaakte lapjes bij gaf ze toe. Ik was een beetje overrompeld doordat er zomaar iemand voor de deur stond met ook nog zo'n verhaal. Een deken jaren geleden gemaakt door een aantal vriendinnen, al die jaren als lapjes aan elkaar verbonden. Leefden ze allemaal nog?, waren ze nog vriendinnen?, wie had welk lapje gemaakt?. Mijn hoofd maakte overuren. Ik stelde de vragen niet en nam de deken dankbaar aan.

Na de lunch bekeken we de deken. Ik zag dat die toch wel voor de helft uit gehaakte lapjes bestond. Mmm ingewikkeld. Ik wil namelijk geen gehaakte lapjes bij dit project. Zal ik de deken terug brengen? Maar ja Anjo was vast net blij dat de deken eindelijk een goede bestemming had gekregen. De oplossing bood zich aan. Mijn jongste zoon! Hij is meestal niet zo blij wanneer die vakantie heeft. Het is een kind dat graag wat te doen heeft. Dus Stene bood zich dan ook direct aan om de deken uit elkaar te halen en de gebreide lapjes opnieuw aan elkaar te maken en de gehaakte lapjes er tussen uit te halen. Dus zo is die vandaag al uren bezig. Een hele klus. Waarvan je ook direct leert hoe je herkent of iets gebreid of gehaakt is. En de gehaakte lapjes dan?  Maak je maar geen zorgen; die gaan naar een ander mooi project; De grootste gehaakte deken!

liefs van Agnes